செருக்கு: ஒரு விரிவான பார்வை
செருக்கு என்பது மனித மனத்தின் ஆழத்தில் ஊறிக்கிடக்கும் ஒரு உணர்வு. அது தலைக்கனம், கர்வம், இறுமாப்பு எனப் பல வடிவங்களில் வெளிப்படலாம். திருவள்ளுவர் செருக்கைப் பற்றி பல கோணங்களில் ஆராய்ந்துள்ளார். சில இடங்களில் செருக்கு தவிர்க்கப்பட வேண்டிய ஒன்றாகக் குறிப்பிடுகிறார். அதே நேரத்தில், சில இடங்களில் அது விரும்பத்தக்க பண்பாக இருக்க வேண்டும் என்கிறார். இந்த மாறுபட்ட கண்ணோட்டங்களை ஆராய்வதே இந்த கட்டுரையின் நோக்கம்.
விரும்பத்தகாத செருக்கு
திருவள்ளுவர், “யான் எனது என்னும் செருக்கு அறுக்கப்பட வேண்டும்” (குறள் – 346) என்கிறார். அதாவது, “நான்”, “என்னுடையது” என்ற எண்ணங்களில் இருந்து எழும் செருக்கை அகற்ற வேண்டும். இந்த எண்ணங்கள் மனிதனை சுயநலவாதியாகவும், பிறரைப் புறக்கணிப்பவனாகவும் மாற்றும்.
“தீவினை என்னும் செருக்குக் கொள்ள விழுமியார் அஞ்சுவர்” (குறள் – 201) என்ற குறள், தீய செயல்களைச் செய்வதில் பெருமை கொள்வதை உயர்ந்தோர் அஞ்சுவர் என்கிறது. தீய செயல்களைச் செய்வது ஒருவித செருக்கின் வெளிப்பாடு. நான் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்வேன், யாரையும் மதிக்க மாட்டேன் என்ற எண்ணம் தவறான வழியில் செலுத்தும்.
“செருக்கும், சினமும், சிறுமையும் இல்லார் பெருக்கம் பெருமிதம் நீர்த்து” (குறள் – 431) என்ற குறள், செருக்கு, கோபம், சிறுமை ஆகிய குணங்கள் இல்லாதவர்களே உண்மையில் பெருமைக்குரியவர்கள் என்பதை வலியுறுத்துகிறது. செருக்கு ஒரு மனிதனை மற்றவர்களிடமிருந்து தூரமாக்குகிறது.
“வெண்மை எனப்படுவது ஒண்மை உடையம் யாம் என்னும் செருக்கு” (குறள் – 844) என்ற குறள், தன்னிடம் அறிவு இருப்பதாகக் கூறிக்கொள்ளும் செருக்கை வெண்மை என்று குறிப்பிடுகிறது. இது ஒருவரின் அறியாமையை மறைக்கப் பயன்படும் ஒரு முகமூடியாகவும் இருக்கலாம்.
விரும்பத்தக்க செருக்கு
எல்லா வகையான செருக்கும் தவறானது இல்லை. சில நேரங்களில், செருக்கு ஒரு உந்து சக்தியாகவும், தன்னம்பிக்கையின் அடையாளமாகவும் இருக்கும்.
“உலகத்து வள்ளியம் என்னும் செருக்கு” (குறள் 598) என்ற குறள், பிறருக்குக் கொடுக்கும் வள்ளல் தன்மை ஒருவித செருக்கு என்கிறார். அதாவது, பிறருக்கு உதவி செய்வதில் பெருமை கொள்வது தவறில்லை. இது மற்றவர்களுக்கும் உதவி செய்யும் எண்ணத்தைத் தூண்டும்.
“வேளாண்மை என்னும் என்னும் செருக்கு” (குறள் – 613) என்ற குறள், விவசாயம் செய்வதில் பெருமை கொள்வது சிறந்தது என்கிறார். உணவு உற்பத்தி செய்வதன் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்து, அதில் பெருமிதம் கொள்வது ஒரு நல்ல பண்பு.
“பொருள், செருநர் செருக்கு அறுக்கும் எஃகு” (குறள் – 759) என்ற குறள், எதிரிகளின் செருக்கை அழிக்கும் ஆயுதம் பொருள் என்கிறார். அதாவது, பொருளாதார வலிமை ஒரு நாட்டின் பாதுகாப்பிற்கு முக்கியம்.
“வாழுநம் என்னும் செருக்கு” (குறள் – 1193) என்ற குறள், நாம் வாழ்வோம் என்ற நம்பிக்கை ஒருவித செருக்கு என்கிறார். இது ஒரு நேர்மறையான எண்ணம். இந்த நம்பிக்கைதான் வாழ்க்கையில் முன்னேற உதவும்.
“பகைவர்கண் பட்ட செருக்கு” (குறள் – 878) என்ற குறள், பகைவர்களிடம் இருக்கும் செருக்கை அழிப்பது வீரத்தின் அடையாளம் என்கிறார்.
“படைச்செருக்கு” (குறள் – அதிகாரம் – 78) என்ற அதிகாரம், படை வீரர்களின் வீரத்தையும், அவர்களின் தன்னம்பிக்கையையும் குறிக்கிறது. இது நாட்டின் பாதுகாப்பிற்கு அவசியம்.
முடிவுரை
செருக்கு ஒரு சிக்கலான உணர்வு. அது நல்லதாகவும் இருக்கலாம், கெட்டதாகவும் இருக்கலாம். “நான்”, “என்னுடையது” என்ற எண்ணத்தில் இருந்து வரும் செருக்கு தவிர்க்கப்பட வேண்டும். அதே நேரத்தில், பிறருக்கு உதவி செய்வதிலும், விவசாயம் செய்வதிலும், வீரத்திலும் பெருமை கொள்வது தவறில்லை. எது விரும்பத்தக்க செருக்கு, எது விரும்பத்தகாத செருக்கு என்பதை அறிந்து, அதற்கேற்ப செயல்படுவதே சிறந்தது. செருக்கின் நல்ல அம்சங்களை ஊக்குவிப்பதும், தீய அம்சங்களை அகற்றுவதும் ஒரு சமூகம் மற்றும் தனிநபரின் வளர்ச்சிக்கு வழிவகுக்கும்.
