கோயில்களில் வாசற்படியைத் தாண்டிச் செல்வதன் ஆன்மிக மற்றும் உளவியல் முக்கியத்துவம்: தூய்மை மற்றும் இறைநெறிக்கான ஒரு படி

கோயில்களில் வாசற்படியைத் தாண்டிச் செல்வதன் ஆன்மிக மற்றும் உளவியல் முக்கியத்துவம்: தூய்மை மற்றும் இறைநெறிக்கான ஒரு படி

அறிமுகம்

கோயில்கள் என்பவை ஆன்மிக ஆற்றல் குடிகொண்டிருக்கும் புண்ணியத் தலங்களாகும். இறைவனை வணங்குவதும், அவனது அருளைப் பெறுவதும், மன அமைதியைத் தேடுவதும் இக்கோயில்களுக்குச் செல்லும் பக்தர்களின் முதன்மை நோக்கமாகும். இந்தியப் பண்பாட்டிலும், குறிப்பாக இந்து சமயத்திலும், கோயிலுக்குச் செல்லும் முன் பின்பற்றப்படும் ஒவ்வொரு செயலுக்கும் ஆழமான ஆன்மிக மற்றும் உளவியல் முக்கியத்துவம் உண்டு. இச்செயல்களில் தலையாயது, கோயில் வாசற்படியைத் தாண்டிச் செல்லும் வழக்கமாகும். வெறும் சடங்காகத் தோன்றும் இச்செயலுக்குப் பின்னால், பக்தனை ஆன்மிக ரீதியாகவும், உளவியல் ரீதியாகவும் இறைவனைச் சந்திக்கத் தயார்படுத்தும் ஆழ்ந்த தத்துவங்கள் பொதிந்துள்ளன. இக்கட்டுரை, கோயில் வாசற்படியைத் தாண்டிச் செல்வதன் அவசியத்தையும், அதற்கு முன்னர் மேற்கொள்ளப்படும் ஏனைய தயாரிப்புச் சடங்குகளையும் விரிவாக ஆராய்கிறது.

தூய்மையின் மகத்துவம்: உடல் மற்றும் மனத் தயாரிப்பு

கோயிலுக்குள் நுழைவதற்கு முன்னர், பக்தர்கள் தங்கள் உடல் மற்றும் மனதைத் தூய்மைப்படுத்திக் கொள்வது தலையாய செயலாகும். ஆறு, குளம் அல்லது தண்ணீர் குழாய்களின் உதவியுடன் கால், பாதங்களை கழுவிச் செல்வது முதல் படியாகும். இது வெறும் உடலைச் சுத்தம் செய்வது மட்டுமல்லாமல், உலகியல் அசுத்தங்களிலிருந்தும், எதிர்மறை ஆற்றல்களில் இருந்தும் தன்னை விடுவித்துக் கொள்ளும் ஒரு சடங்காகக் கருதப்படுகிறது. கால்களைக் கழுவிய பின்னர், சில துளித் தண்ணீரை தலையில் சுற்றித் தெளித்துக் கொள்வதன் மூலம், உடல் முழுவதையும் புனிதப்படுத்திக் கொண்டு, புனிதமான இடத்திற்குள் நுழையத் தகுதி பெறுகிறோம் என்ற உணர்வு மேலோங்குகிறது. இச்செயல்கள், இறைவனை வணங்குவதற்கு நம் உடலையும், மனதையும் தயார்படுத்தும் முதற்கட்டப் பயிற்சிகளாகும். புறத் தூய்மை, அகத் தூய்மைக்கு வழிவகுக்கும் என்ற கோட்பாட்டின் அடிப்படையில் இச்செயல்கள் அமைந்திருக்கின்றன.

கோயில் கோபுரம் மற்றும் துவாரபாலகர்கள்: நுழைவாயிலில் அஞ்சலி

கோயிலுக்குள் நுழைவதற்கு முன், வெளிப்புறத்திலேயே அமைந்துள்ள கோயில் கோபுரத்தையும் அதில் உள்ள கலசங்களையும் கண்டு வணங்குவது மரபாகும். கோபுரங்கள், கோயிலின் ஆன்மிக அடையாளமாகவும், பிரபஞ்ச ஆற்றலின் நுழைவாயிலாகவும் கருதப்படுகின்றன. கோபுர தரிசனம் கோடி புண்ணியம் என்பர். உயரமான கோபுரங்கள், இறைவனின் அளப்பரிய சக்தியையும், பிரம்மாண்டத்தையும் குறிக்கின்றன. கலசங்கள், கோயிலின் புனித ஆற்றலைப் பாதுகாக்கும் கொள்கலன்களாக நம்பப்படுகின்றன. இவற்றை வணங்குவதன் மூலம், பக்தன் தான் நுழையப் போகும் புனிதத் தலத்தின் தெய்வீகத் தன்மையை உணர்ந்து, இறைவனுக்குத் தனது பணிவையும், வணக்கத்தையும் தெரிவித்துக் கொள்கிறான்.

அதன் பின்னர், கோயில் வாயிலில் காவலுக்காக நிற்கும் துவாரபாலகர்களை வணங்கி, அவர்களிடம் உள்ளேச் செல்வதற்கு அனுமதி பெறுதல் ஒரு சடங்காக உள்ளது. துவாரபாலகர்கள், கோயிலின் புனிதத் தன்மையைக் காக்கும் சக்திகளாகக் கருதப்படுகிறார்கள். அவர்களை வணங்குவதன் மூலம், பக்தன் தனது அகங்காரத்தை விட்டுவிட்டு, பணிவுடன் இறைவனின் சன்னதிக்குள் நுழையத் தயாராகிறான். இது, இறைவனிடம் சரணடைவதற்கும், அவரது பாதுகாப்பை வேண்டுவதற்கும் ஒரு குறியீட்டுச் செயலாகும்.

வாசற்படி: ஒரு குறியீட்டு நுழைவாயில்

கோயிலின் நுழைவாயிலில் குறுக்காக அமைந்துள்ள வாசற்படியைத் தாண்டிச் செல்லும் வழக்கம் மிகவும் முக்கியமானதாகும். இந்த வாசற்படியின் மீது ஏறி நிற்கவோ, மிதித்துச் செல்லவோ கூடாது என்பது ஒரு கட்டாய விதியாகும். மாறாக, அதனைத் தாண்டித்தான் உள்ளே செல்ல வேண்டும்.

இந்தச் செயலுக்குப் பின்னால் உள்ள தத்துவம் ஆழமானது. வாசற்படியைத் தாண்டிச் செல்வதன் மூலம், பக்தன் தான் உலகியல் வாழ்வில் சுமந்து வந்திருக்கும் பாவங்கள், எதிர்மறை எண்ணங்கள், மனதில் இருக்கும் கவலைகள், வினையான செயல்கள் (கர்மங்கள்) போன்ற கெட்ட தகவல்கள் அனைத்தையும் அங்கேயே விட்டுவிட்டு, கோயிலுக்குள் பிரவேசிக்கிறான். இது ஒரு வகையான ஆன்மிகப் பிரகடனம். தான் உலகியல் மாயையிலிருந்து விடுபட்டு, இறைவனைச் சந்திக்கும் தூய மனநிலையுடன் நுழைகிறேன் என்பதை இது குறிக்கிறது. எந்த எண்ண ஓட்டங்களும் இல்லாமல், தெளிவான நீரோடை போல, இறைச் சிந்தனையுடன் மட்டுமே கோயிலுக்குள் செல்ல வேண்டும் என்ற இலக்கையும் இது உணர்த்துகிறது.

மாறாக, வாசற்படியைத் தாண்டாமல் மேல் ஏறி, மிதித்து உள்ளேச் சென்றால், மனதில் இருக்கும் அனைத்து எதிர்மறை எண்ணங்களையும், கவலைகளையும், கர்ம வினைகளையும் மனதுக்குள் சுமந்துக் கொண்டேக் கோயிலுக்குள் செல்வதாகப் பொருளாகிவிடும். இது, இறைவனை முழு மனதுடன் வணங்குவதற்குத் தடையாக அமையும். கோயிலின் புனிதத் தன்மையைப் பாதிக்கும் ஒரு செயலாகும். எனவே, அத்தகைய செயல்களைத் தவிர்க்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தப்படுகிறது.

கோயிலின் நேர்முறை அதிர்வுகள் மற்றும் புனிதச் சூழல்

இறைவன் குடியிருக்கும் கோயிலானது, அங்கு நாள் முழுவதும் கூறப்படும் மந்திரங்களினாலும், ஓதப்படும் வேதங்களினாலும், நாதஸ்வரம், கெட்டி மேளங்கள் போன்ற மங்களகரமான இசையினாலும், பூஜை சடங்குகளினாலும் முழுக்க முழுக்க நேர்மறை அதிர்வுகளால் நிரம்பியிருக்கும். இந்தச் சூழல், பக்தர்களுக்கு மன அமைதியையும், ஆன்மிக உயர்வுகளையும் தரக்கூடியது.

இத்தகைய நேர்மறை சக்தி நிறைந்த ஒரு இடத்திற்குள் நுழையும் நாம், நமது மனதையும் நேர்மறையான இறைச்சிந்தனையுடன் தயார்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். வாசற்படியைத் தாண்டும் சடங்கு, இந்தப் பக்குவ நிலையை அடைய ஒரு பாலமாகச் செயல்படுகிறது. நமது எதிர்மறை எண்ணங்களை வாசற்படியிலேயே விட்டுவிட்டு, தூய மனதுடன் கோயிலின் நேர்முறை அதிர்வுகளுடன் ஒன்றிணைந்து இறைவனை வழிபடுவதே முழுமையான பயனைத் தரும். இது ஆன்மிக சக்தியை முழுமையாக உள்வாங்கிக் கொள்வதற்கும், இறைவனுடன் ஆழமான தொடர்பை ஏற்படுத்திக் கொள்வதற்கும் உதவுகிறது.

முடிவுரை

கோயில்களில் வாசற்படியைத் தாண்டிச் செல்வது என்பது வெறும் ஒரு சடங்கு அல்ல. அது பக்தனின் ஆன்மிகப் பயணத்தில் ஒரு முக்கியமான மைல்கல். உடல் மற்றும் மனத் தூய்மை, கோபுரம் மற்றும் துவாரபாலகர்கள் மூலமான பணிவு, வாசற்படி மூலமான கர்ம வினைகளையும் எதிர்மறை எண்ணங்களையும் விட்டுச் செல்லும் மன உறுதி, மற்றும் கோயிலின் நேர்முறை அதிர்வுகளுடன் ஒன்றிணையும் விருப்பம் – இவையனைத்தும் ஒன்றிணைந்து, பக்தனை இறைவனைச் சந்திக்கும் தூய நிலைக்கு இட்டுச் செல்கின்றன. இந்தச் சடங்குகள், மனிதனின் அக மனதைத் தூண்டி, இறைவழிபாட்டை வெறும் சடங்காக அல்லாமல், ஓர் உணர்வுபூர்வமான மற்றும் மனதை ஒருமுகப்படுத்தும் அனுபவமாக மாற்றுகின்றன. இத்தகைய ஆழமான அர்த்தங்களை உணர்ந்து கோயிலுக்குள் நுழைவது, நம் வாழ்விலும், ஆன்மிகப் பயணத்திலும் அளப்பரிய நன்மைகளைத் தருவதுடன், இறைவனின் முழு அருளையும் பெற்றுத் தரும் என்பது இந்து சமய நம்பிக்கையின் ஆணிவேராகும்.